Yemen

Gijzelfolklore in Jemen

Een ontvoering kan overal gebeuren, maar kan ook met een geheven wandelstok voorkomen worden, merkte Anthon Keuchenius, interim reisleider in Jemen.

Het was de ochtend na de klimtocht die eindigde in de funduq, de herberg van het dorpje Kawkaban, gebouwd op een klif op 3000 meter hoogte. We waren lekker uitgeslapen, niet in het minst vanwege het bezoekje aan het inpandige badhuis, de hammam, voordat we de slaapzakken indoken. De ochtend was helder als alle ochtenden, en mijn reisgezelschap vergaapte zich aan het zoveelste prachtige uitzicht. Maar de tocht moest voort. De Toyota Landcruisers bliezen de koude lucht reeds warm, klaar om af te reizen naar onze volgende bestemming. Die lag twee uur gaans naar het noorden, diep het stammenland in. Het eerste stuk van de reis voerde ons over een karrespoor dat over een dorre hoogvlakte slingerde. De stenige weg maakte praten onmogelijk, en zo hobbelden we voort in gedachten, tezamen met de stofdeeltjes die door de kieren van de deur naar binnen drongen en vrolijk dansten in het nog lage zonlicht.Terwijl ik vocht tegen een langzaam indommelen voelde ik opeens een por in mijn zij. Hussein, de chauffeur, gebaarde naar mijn wandelstok. Die moest ik tussen mijn knieen klemmen, omhoog steken, en stevig vasthouden, als een geweer, zo begreep ik. ,,Leesh, waarom, Hussein?”, vroeg ik. Hij knikte door de voorruit, in de richting van twee pick-ups, die ons in een stofwolk tegemoet kwamen rijden. ‘Mumkin masjakil, misschien een probleempje….’, was het enige wat hij antwoordde.

Lees hier verder