Er is een opmerkelijk initiatief gaande in de gemeente Driebergen, voorheen Driebergen-Rijsenburg. Het gaat om een plan de antieke baconfabriek GeVaTo in zijn oude glorie te herbouwen.
De fabriek was tot eind vorige eeuw gehuisvest in een monumentaal pand nabij het huidige NS-station. Met name de karakteristieke hoeklisenen –waarvan de zuidzijden zelfs waren gebiljoend- staan menigeen nog in het geheugen gegrift. Het pand stond decennialang op de gemeentegrens geposteerd, als een oogverblindend baken in de Stichtse Lustwarande.
De huidige eigenaar van de grond –een investeringsmaatschappij- ziet geen heil meer in het verhuren van de huidige kantoren. Met name de hoofdhuurder –Staatsbosbeheer- schijnt met de nieuwe nota Ruimte zijn langste tijd gehad te hebben. De investeringsmaatschappij wil daarom het oude GeVaTo laten herrijzen, vanzelfsprekend gebruik makend van de allermodernste bouwmethoden. De façade en de achterçade van de oude slachterij zullen echter minutieus worden gereconstrueerd, opdat de neorenaissancistische stijl eindelijk weerkeert op gemeentebodem. Via door de stichting Wakker Dier gesponsorde geurmachines in de steunberen zal ook de kenmerkende, wat weeïge GeVaTogeur zijn herintrede in de Lustwarande doen.
Om het plan gefinancierd te krijgen moet de GeVaTo-replica plaats gaan bieden aan de complete autoschool IVA. Niet alleen de lessen en parkeerplaatsen, ook de studentenkamers en de bijbehorende hospita’s zullen meeverhuizen naar het nieuwe Kollosseum, zoals de oude varkenslachterij in de werkplannen al heet. Via een privaat gefinancierde tunnelbak zullen de studenten direct toegang krijgen op de A12, om voor altijd van het trage Driebergen verlost te zijn. Afgelopen week zijn de studenten daartoe al met collectebussen langs de deuren geweest.
Vanuit de burgerij is geestdriftig gereageerd op het ambitieuze plan. Een vermaard slagers- en erwtensoepgeslacht heeft verklaard dit varkentje graag te willen wassen. Diverse ex-burgemeesters en wethouders hebben volmondig hun steun uitgesproken. Met name ex-wethouder D. toonde zich wild enthousiast. Hij pleitte bij die gelegenheid voor restauratie van de slootgoten aan de Zeisterzijde van het project, die zoals bekend immer bloedrood gekleurd waren. De rode sloten zouden met enig symboliek de grens met Zeist moeten markeren, als ware het een dramatisch: tot hier en niet verder!
