Driebergen

Heidekweker verlaat Groene Long zonder wrok

Henk Haalboom voor de velaten kwekerij 1

Het laatste schuurtje van Henk Haalboom verdween afgelopen zaterdag van de oude kwekerij, om plaats te maken voor nieuwbouwwijk Groene Tuinen. Komt er toch een einde aan drie generaties heidekwekers in de Groene Long van Driebergen.

Hillridge 29 Juli 2013- Traantjes wegpinken hoeft niet meer, maar leuk is het allemaal niet, zegt Henk Haalboom, terwijl een kraanmachinist het laatste schuurtje van wat eens zijn kwekerij was onttakelt. ‘Ik blijf het jammer vinden. Hier hebben drie generaties Haalboom hun brood verdiend’.

Henk Haalboom stapte in 1978 het bedrijf in dat opa Willem in 1921 was gestart. Eerst met de verkoop van stekjes en aardbeienplantjes, vaak aan de eigenaren van de vele moestuinen rondom. De kwekerij groeide door de ruil van percelen en de opkoop van moestuintjes. Vanaf de jaren vijftig specialiseerde vader Hennie Haalboom het bedrijf tot wat het nu is: een kwekerij van heide en heesters, voor de groothandel.

De omgeving veranderde mee. De eindeloze kersenboomgaard ten westen maakte plaats voor een lange rij flats, erachter rukte een complete nieuwbouwijk op. Nu eet het dorp ook het laatste restje groen op. Wrok koestert Haalboom niet, daarvoor heeft het allemaal te lang geduurd.

Twintig jaar geleden al begon de strijd om wat voorstanders van het behoud van een serie weilanden plus de kwekerij destijds de Groene Long noemden. ‘We dachten de strijd te hebben gewonnen. Wel vreemd dat dezelfde mensen die ons toen beschermden tien jaar later toch voor woningbouw kozen. Ik wist destijds niet dat de politiek zo werkte.’

Henk Haalboom voor de velaten kwekerij 2

Haalbom onderging lijdzaam de onteigening, die hem uiteindelijk wel een nieuwe kwekerij opleverde, verderop, aan de zuidoostrand van Driebergen. De afgelopen maanden heeft hij er een deel van de oude boedel en plantjes heen verhuisd. Er is nog wat gedoe met een buurman die de water- en stroomleidingen niet over zijn land wil hebben, er zit nog iets teveel ijzer in het water en de zuurgraad van de grond is nog niet helemaal goed, maar Haalboom kan eindelijk vooruit kijken. ‘Ik heb al die jaren geen volwaardig bedrijf kunnen voeren. Het werd hier steeds lelijker en minder.’

‘Gelukkig wordt het aan de andere kant nu steeds mooier en leuker,’ zegt Haalboom, die jaarlijks ‘een paar honderdduizend’ heideplantjes stekt, totdat ze de tuinmarkt opkunnen. De concurrentie op de markt is groot, Haalboom is daarom blij dat hij nu de ruimte heeft voor innovatie. ‘Ik ga de komende tijd zoeken naar iets exclusiefs. Iets speciaals, een niche.’

Wat nog rest van de oude kwekerij -behalve wat rijtjes coniferen en roestige sproeikoppen- zijn twee magistrale bomen: een mammoetboom en een moerascypres. Aannemers en woningbouwvereniging hebben beloofd te berekenen of de bomen kunnen blijven, of binnen de nieuwbouwwijk een ander plekje kunnen krijgen.

Haalboom: ‘Het zijn unieke bomen, door mijn vader geplant in 1948, uit zaad dat net was herontdekt in de binnenlanden van Azie,van twee soorten Metasequoia die uitgestorven waren. De mammoetboom is prachtig imposant, de moerascypres hoort intussen tot de alleroudste van Europa.’

Henk Haalboom voor de velaten kwekerij 1