Driebergen

Echt een mooie boerderij

Vrijdagochtend kreeg de Driebergse boerderij De Engh een nieuwe steen ingemetseld: boederij van het jaar 2014. 'Dit is echt een mooie boerderij.'

De boerderij is al drie generaties in de familie, maar geboren is hij er net niet, vertelt Gerald Wijnen. Kort voor zijn geboorte verhuisde het gezin Wijnen naar een gewoon huis, ook in Driebergen. Wat niet wil zeggen dat de jonge Wijnen niet nog erg vaak op de boerderij kwam: tweemaal daags mocht -moest, want oom Nico werd allergisch- hij de twintig koeien melken. 'Zes dagen per week. Zondags was ik vrij.'

Zeven jaar geleden kocht Wijnen de boerderij. Oom Nico was toen allang gestopt met boeren, wel stofde hij het boerenerf vrijwel dagelijks af. Vooral als de hoge beuken en eiken hun blad lieten vallen werd eerst de hark en later de bladblazer gretig gehanteerd, daar zullen buren en wandelaars rond de Driebergse Engweg en het Kloosterlaantje van kunnen getuigen. In de stal stonden oude Citroens van verzamelaars, die kwamen eenmaal per jaar naar buiten. Verder ademde de boerderij vooral rust.

Dat veranderde met de overname van de boerderij door Gerald Wijnen, voor wie daarmee een droom uitkwam. Wel een droom met de nodige gevolgen, want Wijnen's ambities lagen hoog. 'Dan kom je erachter dat het wel veel werk is, een boerderij. Mooi dat je dat op een dag als vandaag bekroond ziet.' Die kroon is de titel boerderij van het jaar, van de provincie Utrecht. 'Jullie hebben er wat moois van gemaakt,' aldus juryvoorzitter Piet den Hertog

Gerald Wijnen en zijn vrouw ontvingen de titel al in mei, afgelopen vrijdag volgde de officiele bekroning, met het inmetselen van een steen met de titel. Het juryrapport heeft het over een boerderij op het snijvlak van landschappen -aan de ene kant de Heuvelrug, de andere kant het Langbroekerweteringgebied- waarin je de geschiedenis kunt aflezen.

Want alle bewoners timmerden aan de boerderij, zonder het harmonische geheel geweld aan te doen. Wijnen timmerde de laatste jaren heel hard aan de boerderij, zowel van buiten als van binnen. In de kelder vind je nog de oude pekelbakken, terwijl delen van het dak nu voorzien zijn van nieuwerwetse lichtkoepels en moderne zonnepanelen. Volgens juryvoorzitter Den Hertog komt boederij De Engh met stip binnen op de lijst met alle 23 eerdere bekroonde boerderijen. 'Dit is echt een mooie boerderij.'

En dat mooie uit zich vooral in wat de jury 'het ensemble' noemt; voorhuis, achterhuis, de oude hooiberg en al helemaal de schaapskooi, die stamt uit 1755. De schaapskooi is zelfs ruim een eeuw ouder dan de boerderij zelf, die ene Van Selm bouwde in 1876, op de plaats van de oude boerderij, en die was weer een voortzetting van de boerderij verderop: Broekbergen, dat eerst promoveerde tot buitenplaats, en later zelfs tot klooster.

Kort na de bouw van De Engh trok de eerste Wijnen erin: de opa van Gerald. Eerst als pachter, later als eigenaar. De schaapskooi was tot vorig jaar een redelijke bouwval, totdat de bouwvergunningen eindelijk rondkwamen en de transformatie tot kantoor gemaakt kon worden. Aannemer Gert Morren overzag de verbouwing, waarbij de schaapskooi eerst voorzichtig werd afgebroken en vervolgens stukje bij beetje weer opgebouwd.

Zo veel als mogelijk van de oorspronkelijke materialen zijn daarbij hergebruikt; de stenen, de dakpannen en het gebinte -het houten geraamte- zijn nog dezelfde als die eeuwenlang de schaapskudde droog hielden. Vervangen moesten wel de sporen (dakdragers), sommige poeren (fundering) en hier en daar een balk of trekstang, vertelt Morren, die al drie Heuvelrugse schaapskooien restaureerde. 'Maar dan maakt de timmerman balken die er precies uitzien als de oude. En we hergebruiken altijd de oude stalen nagels.'

De boerderij mag echt mooi zijn, een echte, werkende boerderij is het allang niet meer. De grote schuur achter de boerderij is nu bedrijfsruimte voor het materiaal en het wagenpark van Wijnens hoveniersbedrijf. De schaapskooi is nu te huur, als kantoor of trainingsruimte. Wanneer u interesse heeft, laat het weten, laten de Wijnens de verslaggever weten.

De mogelijkheden om van de boerderij een” landgoed” te maken worden onderzocht, want alleen met die status is het complex nog te handhaven en overerfbaar. Voor een landgoed moeten er eigenlijk vijf hectares omheen zitten. Wijnen heeft er nu twee, sinds hij een aangrenzend weitje van een projectontwikkelaar kon overnemen, daar grazen nu vredige schaapjes. Voor nog eens drie hectares is er nu geen geld.