De gemeente Heuvelrug wil vergunningen voor zonneparken makkelijker en goedkoper verlenen. Maar ook weer niet al te makkelijk. Wethouder Veldhuizen wil zelfs helemaal geen zonneparken.
{mprestriction ids=”*”}In 2035 wil de gemeente Utrechtse Heuvelrug energieneutraal zijn: minimaal net zoveel energie produceren als het zelf verbruikt. Om dat streven te verwezenlijken wil de gemeente de aanleg van zonneparken vereenvoudigen.
De aanvraag voor een vergunning voor ‘zonnepanelen in veldopstelling’ moet makkelijker worden en vooral minder kosten. Dat geldt voor zowel een bescheiden aantal panelen in de achtertuin van particulieren als de aanleg van grote zonneparken op landbouwgrond. ‘Als je het heel ingewikkeld maakt kost dat veel ambtelijke uren en dat heeft gevolgen voor de leges,’ aldus milieuwethouder Nijhof.
Volgens wethouder Boonzaaijer werkt de gemeente daarom aan een nieuw vergunningenkader dat de vereenvoudiging handen en voeten moet geven. Dat betekent overigens niet dat er geen grenzen meer gaan gelden aan het plaatsen van zonnepanelen op de grond. ‘Het wordt een trap: eerst op je dak, als dat niet kan aan de muren, als dat niet kan pas op de grond.’
Ook is er een ‘nee-lijst’, met locaties waarop geen zonneparken mogen verschijnen: niet op grafheuvels, begraafplaatsen, niet op ‘engen’ en in de buurt van beschermde dorpsaanzichten. Ook de Grebbelinie, landschapsparken als Arboretum en Hydepark en Natura2000-gebieden staan op de nee-lijst. Buiten de lijst mogen zonneparken komen, mits ze ‘landschappelijk worden ingepast’. En buren kunnen altijd bezwaar blijven maken, benadrukken de wethouders.
‘Het is niet de bedoeling dat we het hele land gaan volplempen met zonnepanelen en biogasinstallaties, dat moet het beeld niet zijn. Maar als je je zelf een milieuopgave stelt moet je deze beweging gaan maken,’ aldus milieuwethouder Nijhof, die landbouwgebieden wel geschikt acht voor zonneparken. ‘Dat geeft ook agragriers een nieuwe verdienmogelijkheid. De mogelijkheid om hun bedrijf te verbreden.’
Collegawethouder Veldhuizen -naast het wethouderschap drijft hij ook een agrarische onderneming- is het met het voorstel oneens. Veldhuizen neemt daarom een officieel minderheidsstandpunt in. ‘Ik heb altijd gestreden tegen zonnepanelen in veldopstelling. Ik ben voorstander van duurzame energie, maar in een wereld waar vruchtbare grond schaars is vind ik dit niet de beste voorstel. Dus ben ik tegen.’
Veldhuizen noemt zijn bezwaren zowel praktisch als ethisch. ‘Als je veel land en weinig gebouwen hebt kun je al je grond volgooien met zonnepanelen, terwijl de buurman misschien zit te schreeuwen om vruchtbare grond. Ik vind het een praktisch, maar ook een ethisch probleem, qua voedsel. Voedsel is schaars en Nederland is een van de producenten van voedsel in de wereld en dat vind ik belangrijk.’
Bovendien, zegt Veldhuizen, is het niet nodig. ‘Als iedereen zijn dak vollegt met zonnepanelen zijn we al een heel eind verder.'{/mprestriction}