Heuvelrug

Schuldhulpverlening zonder wijkteams en RSD

Afgelopen maandag zond de lokale SP een aantal vragen over de gemeentelijke schuldhulpverlening richting het Heuvelrugs gemeentebestuur. Particulier schuldhulpverlener Paul Rispens uit Leersum staat een geheel andere dan gemeentelijke oplossing voor:  privatiseren.

Schuldhulpverlening zonder wijkteams en RSD

door Paul Rispens

Zoals vrijwel elke gemeente, werkt de gemeente Utrechtse Heuvelrug met wijkteams en worden bij deze teams de eerste stappen in de schuldhulpverlening ondergebracht. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat we hier op de Heuvelrug klakkeloos nadoen wat andere gemeenten doen en vooral aan dat klakkeloos stoor ik me. Goed kopiëren is beter dan het wiel opnieuw uitvinden, maar hulpverlening toesnijden op aanwezige mensen en middelen, daarvan hadden we op zijn minst kunnen onderzoeken of dat hier wel zou kunnen werken en daarbij had de verantwoordelijk wethouder de oogkleppen best af mogen zetten en c.q. verder kunnen kijken dan zijn neus lang is, want wijkteams en de Regionale Sociale Dienst Kromme Rijn en Heuvelrug zijn niet de enige organisaties in de gemeente die mensen met schulden zouden kunnen helpen en, sterker nog, dat ook dagelijks doen.

Het probleem van de gemeente is dat alle transities in feite bezuinigingsmaatregelen zijn. Dat maakt dat er geen ruimte meer is voor eigen beleid. In een gemeente die 100 miljoen euro in het krijt staat bij de bank en die schuld vooralsnog alleen maar ziet oplopen omdat financiële meevallers uitblijven, betekent dit simpelweg: hard snijden in alle uitgaven en dus ook in zorguitgaven in de brede zin van het woord, inclusief schuldhulp. Het is tijd voor andere oplossingen en laat ik me daarbij beperken tot die toepasbaar zijn in de schuldhulpverlening.

Ik pleit voor privatisering van de schuldhulpverlening in onze gemeente. Laat de ingewikkelde problematiek van het regelen van schulden over aan de experts en geef hen voldoende mandaat zodat zij de Wet Gemeentelijke Schuldhulpverlening (Wgs) voor de gemeente kunnen uitvoeren. Daarmee worden bezuinigingsdoelstellingen behaald – particuliere schuldhulpverleners werken efficiënter dan een afdeling schuldhulpverlening bij de gemeente – en door het inzetten van vooruitstrevende hulpmiddelen, zoals het saneringskrediet, kunnen mensen met schulden snel worden geholpen en verder met hun leven.

Bijkomend voordeel is dat met de particuliere schuldhulpverlening kan worden afgesproken dat iedereen die nu wordt afgewezen op grond van de Wgs, door hen in principe ook moet worden geholpen. Dit plan verdient uitwerking, vanzelfsprekend, maar als we eens beginnen op dit terrein met een mooi eigen beleid van de gemeente Utrechtse Heuvelrug, dan zou dat als inspiratie kunnen dienen voor het oplossen van problemen met de andere transities in de zorg.