Driehonderdvijfenzeventig Heuvelruggers doen alvast afstand van hun grijze kliko. Vierhonderdvijfenzeventig kiezen ondanks de meerkosten juist voor een grote grijze kliko. Intussen is men in het Doornse gemeentehuis druk met het ontkennen van berichten als zou de grijze kliko worden afgeschaft.
Mandagochtend kreeg ook Hillridge zijn eigen nieuwe grijze kliko. Een stuk schoner dan zijn oude grote kliko, dat moet gezegd. De meneer die de klikoos uiterst efficiënt assembleerde, vertelde met onvervalst Twentse tongval dat het de laatste straatjes in Driebergen betrof. Zijn collega deed de laatste straatjes van Amerongen, daarna restte hen alleen nog Maarn. Waarna hij een nieuwe serie van vier voorzag van adressticker, ergens een oranje chip inklikte en de hele serie vlot langs de huizen rolde.
Achterin de straat verzamelden bewoners zich intussen rond de glimmende nieuwe klikoos, zwaaiend met gemeentelijke brieven, hun opgewonden gezichten overlopend van vraagtekens. Het moet gezegd; de wereld mag in brand staan, de Grote Klikowissel is Heuvelrugs eigen brandende kwestie geworden. De afdeling afvalinzameling -een autonoom stukje dienstverlening binnen het Cultuurhuis- heeft een ambitieus programma in elkaar gedraaid. Hillridge is de brief alweer kwijt, maar je moet gelooft hij op een bepaalde dag de oude kliko aan de weg zetten en dan gebeurt het. De kliko wordt daarbij helaas niet gewassen.
Geholpen door de tropische omstandigheden van de laatste week blijft het achtertuintje van Hillridge dus nog wel even stinken. Helemaal nu er een nieuwe kliko bij komt. Dat had niet gehoeven, begrijpen we uit het bericht dat de gemeente vanmiddag deed uitgaan: dat welgeteld driehonderdvijfenzeventig Heuvelruggers vrijwillig afstand doen van hun grijze kliko. Toch zijn er kennelijk meer grote tuinen dan kleine, want ruim vierhonderd Heuvelruggers kiezen ervoor hun grote kliko grijs te houden, ook al kost dat een slordige honderd euroos extra per jaar.
En dan is er nog het gerucht dat de geslepen afvalwethouder Van Dongen alle grijze klikoos op slinkse wijze wil afschaffen, de lokale couranten, twitters en faceboeken staan er inmiddels vol mee, en de even lokale politici springen er gretig op in. Gevraagd om bevestiging van het bericht krijgt Hillridge retour dat er druk getikt wordt aan een persbericht. Hillridge gokt op een ontkenning, want hij was erbij en heeft de wethouder zulks niet horen zeggen. Dat valt sowieso niet mee, daar deze wethouder brommen verkiest boven spreken. Maar ditmaal bromde hij op de vraag wat hij vond van een Amersfoorts experiment met zelf restafval wegbrengen naar containers in de buurt, slechts: ‘Interessante gedachte.’
Verder bromde de wethouder nog: ‘Dat hebben we nog helemaal niet uitgerekend. Daar hebben we nog helemaal niet over nagedacht. Dat is een systeem. Dan wordt het goedkoper, ja.’ Inmiddels werd de wethouder overstemd door mede-wethouders, een burgemeester en wat journalisten, waarbij iemand iets riep over afvaltoerisme. Daar haakte de altijd wat studentikoze afvalwethouder gretig op in met: ‘Daar breng ik een groot voorstander van. Als portefeuillehouder toerisme en recreatie.’
Hillridge besloot daar maar geen bericht van te maken.
