AangespoeldDriebergenGratisHeuvelrug

De taalcoach als springplank

Ook voor zijn vlucht komt Abdel Rahman Adam (40) wel eens in Nederland, Hilversum. Daar leert hij radiomaken, om terug in Darfur -een oorlogsgebied in Soedan- de bevolking te voorzien van informatie, via de in Nederland gevestigde radiozender Dabanga

Op een dag -eind 2010- duldt het Soedanese regime de activiteiten van Abdel niet langer en verdwijnt hij achter de tralies. Eerst twee maanden in een gevangenis die de hel dicht benadert. Daarna nog elf maanden in een gewone gevangenis, met 23 man in een cel van 3×5.

Dan is er ineens de dag dat hij vrij op straat staat -resultaat van internationale druk. Maar het volgen, afpersen en bedreigen houdt niet op. Abdel besluit te vluchten en komt -niet toevallig- terecht in Nederland. Eerst vindt hij onderdak bij Radio Nederland Wereldomroep, daarna bij universiteiten. Maar de gedachte aan de onveilige situatie van zijn gezin in Soedan kwelt hem.

Abdel probeert zijn gezin naar Nederland te halen, maar wegens ontoereikende financiële middelen verstrekt Nederland vrouw en kinderen geen visum. Abdel betreedt de asielprocedure, met verblijf in Ter Apel, Uithuizen, Gilze en tenslotte Utrecht.

Twee maanden later krijgt Abdel zijn vergunning tot verblijf, een half jaar later volgt een hereniging met vrouw Ranya Omer (33) en zijn drie kinderen. Nog wat maanden later volgt een woning te Driebergen en begint het gezin de inburgering.

Voor de kinderen Mohamed (8), Needal (6), Ashraf (bijna 4) is dat vrij eenvoudig: naar school, daar burger je vanzelf in. De eerste avondvierdaagsemedailles zijn al binnen, plus een beker met de F10 van FC Driebergen.

Voor Abdel zelf en zijn vrouw gaat het inburgeren minder vanzelfsprekend. Ranya bezoekt driemaal per week twee uur lang de inburgeringsklas in het Doornse Cultuurhuis. Daar leert ze behalve de taal ook de gewoontes -en soms ook buitenissigheden- van Nederland op papier kennen.

Abdel heeft de taallessen al achter de rug, zou zo kunnen slagen voor zijn inburgeringsexamen A2. Maar Abdel wil nog even door, met zelfstudie, naar het examen B2. Want niets ten nadele van de klas en de inburgeringseisen, het uitstroomniveau ervaren Abdel en Ranya als te laag.

Abdel: ‘Nu is het: bye, bye, dat was het en ga je in de bakken van de sociale dienst. Maar veel mensen vinden geen werk en belanden in een negatieve spiraal, met allerlei problemen; fysiek, sociaal, psychisch, financieel.’

Investeer meer in deze mensen, adviseert Abdel: ‘De meeste vluchtelingen hadden werk in hun land. Als Nederland investeert om die mensen terug op hun niveau te krijgen, kun je veel problemen voorkomen. Dan zouden ze niet afhankelijk blijven, beter integreren, belasting betalen.’ Dat geldt ook voor Abdel zelf. ‘Ik wil mezelf uit deze situatie bevrijden en meedoen aan de samenleving, meedoen met de mensen van dit land, waaraan ik zoveel te danken heb.’

Om te komen waar ze willen komen hebben Abdel en Ranya inmiddels de hulp van vrijwillige taalcoaches ingeroepen. Met een Zeister taalcoach loopt Abdel rond in Zeist om Nederland beter te leren kennen. Met taalcoach en buurtgenoot Hans wandelt Abdel door de rijke natuur op de Heuvelrug, met -tot zijn verrassing- ook wilde schapen.

De buurt heeft hen sowieso vriendelijk ontvangen, al wordt er op Nederland straten een stuk minder gegroet en bijgepraat dan in Soedan. De directe buren waren op de koffie, er is begrip en warmte en -heel belangrijk- een gevoel van veiligheid. Lof is er ook voor de Eurowinkel, want daar is plaats voor ontmoeting en menging.

In die Eurowinkel heeft Ranya behalve een taalcoach trouwens ook een naaimachine op de kop getikt. Ranya -met een bachelor in kunst en textiele werkvormen- kan nu verder als kunstenaar. Dat heeft inmiddels geleid tot een expositie in de Cantina van het Doornse Cultuurhuis. Als je snel bent kun je daar nog een kijkje nemen. De schilderijen zijn nu nog heel goed te betalen.

Dit is nr 2 in de serie Vluchtelingen aangespoeld op de Heuvelrug, in opdracht van Vluchtelingenwerkgroep Utrechtse Heuvelrug en ook gepubliceerd achterop de wekelijkse groene gemeentepagina’s .


KADER

Inburgeren is voor nieuwkomers van buiten de EU en Turkije verplicht sinds 2007. ‘Om mee te kunnen doen in de Nederlandse maatschappij is het belangrijk om de taal te leren, is het van belang om de rechten en plichten te kennen en te weten wat de kernwaarden van de Nederlandse samenleving zijn, zoals vrijheid van meningsuiting, solidariteit en vrijheid van godsdienst. Zodra u dat heeft gedaan, kunt u beter meedoen aan de Nederlandse samenleving. U kunt dan een opleiding volgen en u heeft meer kans op werk,’ aldus de overheid. Binnen drie jaar moet een immigrant slagen voor tenminste het examen A2. Om daar te komen krijgt de nieuwkomer les, te betalen met een lening van maximaal €10.000. De meeste nieuwkomers hebben aan een kwart of eenderde van dat bedrag genoeg.