Het droppelt als we starten, te weinig om nat van te worden. De gereeedschapskist in de hoek van het parkeerterrein is goed gevuld, met zaag en kniptang en schroevendraaier, en ook met twee paar handschoenen die er kennelijk nat in zijn gegaan, want er ligt een plasje nat onder en er groeit een laagje schimmel overheen.
Collega-schouwer Herman heeft zelf al zijn eigen prikstok -gift van de gemeente Zeist- en plastic zak mee, dus we sluiten de kist weer en gaan op pad. Al snel dient zich zwerfvuil aan, de eerste meters gaan traag, Ergens moeten we bukken voor een lage tak in een haag rhodondendron, zo charmant dat die wat ons befreft niet gesnoeid hoeft.
Kort erna moeten we even zoeken naar de juiste richting, bij twijfel rechtdoor weten we ons te herinneren. Om de Breulvijver heen en rechts langs de Breul zelf. Daar moeten we rechts, weten we, maar de stickers die er ooit de richting aangaven zitten niet meer op de paaltjes geplakt.
Aan het eind van het laantje eenzelfde gemis, gelukkig weten wij dat we linksaf moeten. Misschien een keer vragen bij bewoners en bedrijven of dit een gerichte actie is?
Oversteken en meer vuil rapen, langs Grote weg, maar ook nog veel langs het laantje naar Beerschoten. Pas door het hek en op het Perenlaantje kunnen we gewoon doorstappen. Daar vallen ons een drietal meidoorns op die kennelijk net zijn geplant, vlak langs het pad en met paaltjes eromheen.
We lopen achter Schoonoord langs en rond Blikkenburg, erachter is het zoals altijd een honderd meter glibberen over de natte klei, net als drie dames die ons tegemoet lopen en de duim voor de schouwers opsteken. Verder vallen ons weinig bijzonderheden op. Er komt rook uit de schoorsteen bij Wibi, dat wel. Herman woonde er ooit een huiskamerconcert bij en ja, overal Mickey Mouses.
In het tunneltje staat zoal gewoonlijk een laagje water, te laag om de schoenen binnen te dringen, maar een rijtje tegels om droog te lopen is wellicht een idee. Verderop, langs het industriegebiedje, wordt gesnoeid, iets te fors naar mijn zin; waarom moeten bomen toch altijd zo enorm opgeschoren. Veel bierblikjes onder het viaduct, erna wordt het weer wat rustiger en luwt ook het snelweglawaai wat.
Terug langs Kromme Rijn, langs een dooie rat en onder A12 en ook langs Rhijnwijck toenemend zompig, de regen zwelt aan en ons pad kruist vele verzuipende scholieren op de fiets terug naar huis. De regen dringt ook bij ons wandelaars inmiddels door tot op de huid en we spoeden voort. We merken op dat ook rond het station routeaanwijzingen onvindbaar zijn, maar dat zal gezien de enorme verbouwing de komende vijf jaar wel zo blijven.
Terug bij de start een kopje koffie met appelpunt. De oogst is een halve zak zwerfvuil, bovenstaande opmerkingen en vragen. Herman vraagt zich bovendien af hoeveel mensen het pad eigenlijk lopen. En of het geen idee is nog wat bankjes bij te plaatsen, langs de route, met misschien een afvalbak er naast.